29.5.12
El Ele
Bir bulut olsa...
17.5.12
Birikmişler...
16.5.12
15.5.12
Filgisayar
2.5.12
Şu Sıralar Hayat;
Özlemle fotoğraflarına baktıkların gibi.. zaman hep birilerine ve yahut bir şeylere özlemle, hasretle geçiyor. Sen buğulu gözlerle yitip gidenlerin fotoğraflarına bakarsın, umutlarını kaybedersin, hayallerine teğet geçersin, başkalarının gözlerinde görürsün tanıdık mutluluğu ve belki onlara imrenirsinde ardından keşkeler seni kovalar. Öyle ki her keşkenin zamana dokunamadığınıda bilirsin başa sarar; ellerinde fotoğraflar, umutlarını kaybedersin ve hayallerinin yanından geçip gidersin… bu kısır döngüdeyken hep öncesini özleyerek sonrasını düşlersin ve bu arada sen küçülürken hasret çığ gibi büyür. Bazı bazı bir yerlerden tutunmak adına boşlukları doldurmaya çabalarsın. Sen zannedersin ki doluyor oysa farkında olmadan ufalıyorsundur. Sanki bu; yeri dolurulamayan koca koca boşlukları yok sayarak kendinden yediğini göz ardı etmektir, göz yummaktır eksik olmaya. Lakin her yarım giderken tamınıda götürüyordur ve aslında fark etmeden sen eksiliyorsundur… işte tüm mesele bu!