16.1.17

SON

insanları geride bırakmayı bilmek lazım...
mucizeleri unut sana dair aşk kalıntıları yok içimde. benim için değerlisin ama o kadar...
ve söz bitti!
yarınları olmayan şeyler için çabalamamam gerektiğini sen öğretmiştin. tıpkı özledim dedikçe özlemek dostuktandır dostluğundan öte bulmalıyım dediğin gibi. yüreğimin özlemi kalmadı aşka. senden sonrada fazlaca pişti bu kalp. aşık oldum dediğim adamın düğün davetiyesinide gördü bu gözler, sonra çivi çiviyi söker diyip yanlış sevdalara tutunup düştüğünde de kanadı dizler.
 işin özü izi kalıyor aşkların ama düzeltemediği gibi tekrar kanatmıyor. eski defterler gibi biri hatırlatana dek ya rafta yada çekmecede tozlanıyorlar. bitmiş bir kitaba kapağı tekrar açınca yeniden başlayamazsın. bitmiş hikayelere yeni sonlar yazamam. Çocuk ruhumun bitmeyen masallara ihtiyacı var. kalbimin ise gerçek hikayelere!


"Oysa sen ucu kırık bir kalem gibisin. Seninle yazamam."

7.1.17

Geri DÖN

Nerden başlamalı bilmiyorum...
Geri döndüm, 
"bu aralar elimizde güzel olan ne varsa tutunalım" ruhuna büründüm belkide o yüzden yeniden yazma isteği belirdi içimde. Bir yerlerde izi kalsın istiyorum, düşüncelerimin hissettiklerimin yaşamımın bir yansıması olsun. nehre yazar gbi su nereye götürüyorsa artık onları... 
 üniversitede başladığım kopuk bloger maceramın devam etmeli dürtüsüyle yazıyorum belki biraz günümüz şartları gündem beni buna itti bilemiyorum ama sözün özü burdayım..


not: bu bir geri döndüm yeni yeni yazılarla görüşmek üzere mahiyetinde göz kırpan bir adet Meriç kişisi selamı oldu. bebek adımlarına geri döndük yanımda olursanız sevinirim ;)

Sayfalar