29.5.12

El Ele

Yol boyunca kafamda sorular-cevaplar, olması gerekenler olmayanlar ve gerçekleşenler ... öyleyse iett otobüslerinin camına yapışan nede çok soru var!?..

Yolda gelirken düşündüm; sorular beynimde uçuştu, kimi cümlelerim tutuştu , kimi göz bebeklerime işledi de kayboldu ve hepsi şu an yok. Otobüsten indim ve sanki onları orada bıraktım. Az birazını yanda ki yaşlı amcanın meraklı bakışlarında, bir kısmını biraz ötedeki çiftin cilveleşmelerinde ve yahut hemen ayakta duran kızların kikirdemesinde bıraktım. Kimbilir belki karşımda oturan adamın telefonuna işlediği mesajlara hapsoldu hepsi. Ama hiç biri bana kalmadı...
Beynimi boşaltmak istiyorum şuraya... o kadar dolu ki başım ağır geliyor omuzlarıma, oysa az önce taşımakta güçlük çeken ben değilmiş gibiyim. Dökecek kum bulamıyorum, kelimeler yerlerini bulamıyor bir türlü. Harflerin dansındayım ama ne yazık ki hiç biri el ele tutuşmuyor!

4 yorum:

  1. gerçekten bazen çok dolu oluyor bu kafalar. otobüstekileri de orada bırakman iyi olmuş bence:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. hep orada kalmaları temennim :)) lakin güzel bir yazı çıkardı sankim ordan

      Sil
  2. Dökülselerde , her anlama gelemiyorlar kelimeler, sevinen harfler oluyor yan yana ; kafanda bir şeyler hep uzak kalıyor .

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. tabi birde öyle bir sorunsal var... harfler yan yana halay çekiyor, kafandaki müzik başka telden çalıyor.

      Sil

Sayfalar