11.11.11

Sebep...

Gereksiz hareketler bunlar. Misal yerli yersiz güldüğümü fark ettim bugün. Aşırı mutsuzluklarım bozulmuş, sebepsiz gamzeler oluşuyor dudaklarımın kenarında. İşin garibi sonradan fark ediyorsun tüm bunları. Bölük pörçük mutsuzluğu hep bir yere koymuşumdur. Sahi şimdi gitti mi hepsi!? Bu bakimidir bana kalan… Mutlumuyuz yani sebepsiz…

Bir şeyleri değiştirmeye gücüm olsa bu yazgıyı değiştirirdim. Sebepsiz mutluluklar zamanla değişir. Sen değişirsin, o değişir sonra bir bakmışsın o anlarda değişmiş; dudak kenarındaki gamzeler yerini buruk gülümsemelere vermiş ve adına hatıra dediklerimizin içine gömülmüş beyin. Bak tüm bunlar hiç istemeden oluyor. Görünmez bir elin yardımıyla gerçekleşiyor yıkım. En iyisi baştan alalım herşeyi… bekareti bozulmasın mutsuzlukların. Yerine yenileri eklenecekse hiç biri kımıldamasın yerinden. Sanki yarın gülmeyiversem dönebilirmiyim tekrar başa. Sanmam.. artık başladı kısırdöngü, engel olabilseydim değiştirmek istermiydim ki!? orası muamma.

Çoktan indirmişim gardımı toprağa. Hayatta yorgun bir şavaşçıdan daha tehlikelisi yoktur yada hayatta yorulduğunu fark eden kadar acizi yokmuş. Daha büyük yıkımlardan kaçmak için korunan harabeler benimkisi. Yerine yenileri eklenmesin diye savaşan bir ben biliyorum ki sormayın halimi.


okurken dinlenilesi şarkı; Tracy Chapman - Change

1 yorum:

Sayfalar